Auto-immuniteit
Auteur: Eefje van ‘t Hof
Bij auto-immuniteit gaat er iets mis met het afweersysteem (ofwel immuunsysteem). In vele studies zijn autoantistoffen gevonden bij LC-patiënten. Dit betekent dat de immuuncellen antistoffen maken die de eigen lichaamscellen aanvallen. (1,2) Virusinfecties kunnen het immuunsysteem zo in de war brengen dat het de eigen cellen, soms jaren later nog, als lichaamsvreemd beschouwt en “aanvalt”. Dit kan bijvoorbeeld ontstaan doordat resterende virusdeeltjes gelijkenissen vertonen met lichaamseigen moleculen, “molecular mimicry” genoemd. Ook veranderingen in de darmflora of -viroom met het in stand houden van chronische ontsteking zouden kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van autoantistoffen (2).
Deze autoantistoffen richten zich onder meer tegen receptoren in de vaatwand, het autonoom zenuwstelsel, het stollingssysteem en onderdelen van het immuunsysteem zelf (6). De binding kan voor activatie, blokkade maar ook uiteindelijk neutralisatie van het doelwit zorgen. Ook vond men autoantistoffen tegen de ACE-2-receptor. (1) Dit is het lichaamseigen molecuul dat het virus het meest gebruikt om aan cellen te hechten en deze binnen te dringen (1). Verschillende onderzoeken zijn gedaan en gestart naar de rol van deze autoantistoffen bij het ontstaan van LC